Onrealistische verwachtingen. Hoop dat jouw naaste een keer stopt, het nu echt meent, morgen niet gebruikt, niet liegt, beter wordt, die kliniek echt gaat bellen.

Jij bent niet verantwoordelijk voor de verslaving van jouw naaste, niet voor zijn/haar keuzes en niet voor de problemen die veroorzaakt worden door de verslaving.

Belangrijk om te beseffen is dat jij niet verantwoordelijk bent voor de keuzes en problemen van een ander. Jij helpt niet met het grote probleem (de verslaving) door allerlei andere zaken, die een gevolg zijn van de verslaving op te lossen.

Verslaving is een progressieve ziekte en gaat niet vanzelf over. Als er niets aangedaan wordt, wordt het altijd erger. Problemen stapelen zich op. Denk aan problemen op school of werk, misschien raakt degene zijn/haar baan kwijt en er ontstaan schulden.

Verslaving is het niet kunnen omgaan met problemen en emoties zoals die zich aandienen in het leven en daar een middel van buitenaf voor gebruiken om je beter te voelen. Welk middel is eigenlijk niet relevant het gaat om de verdoving en het beter voelen door het middel.   Oplossing van verslaving is eigenlijk het leren verdragen van emoties, […]

Als dierbare van een verslaafde kom je regelmatig in conflict met je hart en jouw hoofd (verstand). Jouw hoofd roept “nee!” maar je hart zegt “ja maar… stel”. Wanneer een verslaafde opnieuw echt verbetering belooft, wil je als naaste dit zo graag geloven dat je constant weer een kans biedt met het risico weer teleurgesteld […]

Jij bent niet verantwoordelijk voor de verslaving van jouw dierbare en ook niet de keuzes die jouw dierbare maakt. Jij hebt wel alle verantwoordelijkheid en controle over de keuzes die jij maakt. Jij bent geen slachtoffer zolang jij zelf keuzes maakt en de verantwoordelijkheid pakt over jouw leven, jouw gevoelens, jouw zorgen.