Ben jij slachtoffer van de verslaving van jouw dierbare?
“Ja!” zeg je misschien meteen. Jij ervaart immers de negatieve gevolgen en verdriet van de verslaving van een ander. Het was niet jouw keuze en jij hebt er weinig macht over. Het is je overkomen.
Maar wat als we op de vraag “Ben jij slachtoffer van de verslaving van jouw dierbare?” een overtuigende “NEE!” zeggen?
Om je niet meer als slachtoffer te voelen en dus ook te gedragen, moet je het besef krijgen dat jij wel alle controle en macht hebt over jouw leven. Ondanks allerlei invloeden waar je geen controle over hebt.
Als jou iets overkomt heb je altijd keuzes.
Voorbeeld: Als jij op straat beroofd wordt, heb je een keuze:
Je rent de dief achterna
Je belt direct de politie in de hoop dat hij gepakt wordt
Je vraagt omstanders om hulp
Je doet niks
Jij kon niks doen aan de beroving, het is jou overkomen. Voor de daad van de dief ben je niet verantwoordelijk. Je bent wel verantwoordelijk voor hoe jij ermee omgaat. Je hebt met alles een keuze. Die macht heb je en die hou je. Jij hebt controle over de gevolgen, jouw reactie en de oplossing.
Jij bent niet verantwoordelijk voor de verslaving van jouw dierbare en ook niet de keuzes die jouw dierbare maakt. Jij hebt wel alle verantwoordelijkheid en controle over de keuzes die jij maakt. Jij bent geen slachtoffer zolang jij zelf keuzes maakt en de verantwoordelijkheid pakt over jouw leven, jouw gevoelens, jouw zorgen.
Jij kiest zelf of je jouw verslaafde dierbare geld en onderdak blijft geven. Jij kiest zelf of je slapeloze nachten hebt. Jij kiest zelf of je de deur opent. Jij hebt dus ook de keuze in hoeverre jij de verslaving van een ander invloed laat hebben jouw leven. Je kan een ander niet veranderen, wel hoe jij ermee omgaat.
Maar ik kan toch niet zomaar iemand laten vallen waar ik van hou?
Als iemand bewust de keuze maakt in verslaving te blijven en dus geen hulp zoekt of behandeling start, is dat zijn/haar eigen keuze. Jij bent niet verantwoordelijk voor de kosten voor het onderhouden van de verslaving van een ander, het was immers niet jouw keuze. Jij bent niet verantwoordelijk voor de baan en carrière van een ander. Jij bent niet verantwoordelijk voor de huisvesting van een ander. Jij bent niet verantwoordelijk voor het gebruik van de verslaafde.
Als jij een verslaafde geld en een slaapplaats biedt, is dat jouw keuze. Dat is je niet overkomen, daar heb je bewust voor gekozen te doen. De motivatie was misschien liefde, schuldgevoelens, medeleven of zorgen. Maar het is nog altijd jouw keuze geweest. Neem die verantwoordelijkheid en je bent geen slachtoffer meer.
* Bovenstaande geldt natuurlijk niet als jij ouder bent van een minderjarige.
Wij kunnen ons voorstellen dat het ontzettend moeilijk is. Zomaar je gevoelens, angsten en zorgen opzij zetten is niet iets wat je even 1, 2, 3 doet. En dat hoeft ook niet. Het is een proces waarbij je steun voor mag ontvangen.
Liefde is niet de verantwoordelijkheid overnemen van de keuzes van een ander.
Door een verslaafde te blijven helpen, houd je de verslaving in stand. De verslaafde krijgt dan moeilijker het inzicht dat hij zelf moet kiezen te willen stoppen en die stap te nemen. De motivatie wordt immers weggenomen. De verantwoordelijkheid wordt weggenomen.
Tough love is liefde
Iemand zijn verantwoordelijkheid en zijn keuzes zelf laten maken. Hem of haar wijzen op de consequenties. Keuzes aanbieden. Tough love is zwaar omdat je het gewicht van verantwoordelijkheid op de schouders van de ander legt. Dat gewicht moet hij dan zelf dragen. Maar zo wordt hij wel sterker.
Wij geven je de gereedschap, kracht en wijsheid jezelf en jouw dierbare te helpen met onze workshops.
Meer weten?
Bezoek de website Workshops.